Βεβαιότητα επιβεβαιωμένη
είναι πως της ζωής είμαστε περαστικοί.
Πραγματικότητα που εδράζεται όσο μεγαλώνω,
καθώς με φόβο διαπιστώνω
ότι ο θάνατος ακάλεστος τρυπώνει
εκεί που πάω να κλείσω βλέφαρο
να χαλαρώσει η ψυχή.
Είναι φορές που τον οσμίζομαι επίσης
όχι, πως άρωμα φορεί!
Άοσμος κι άγευστος σαν το πολύτιμο νεράκι
κι ας είναι αντίθετα η αξία του απολύτως μισητή!
Πάντα στο μισοΰπνι σκάει μύτη,
στης κάμαρας την πόρτα στέκει,
διστακτικός ακόμα! Σκιάζομαι πολύ!
Ξυπνώ ανήσυχη,
τη μαύρη σκέψη προσπαθώ να διώξω.
Με βεβαιότητα υπερβεβαία με βεβαιώνω
πως είμαι ζωντανή,
Μα με το φόβο του θανάτου όσο μεγαλώνω
δεν έχω συμφιλιωθεί.
Πόθο, λαχτάρα έχω ακόμα για αθάνατη ζωή!
Όσοι από σας τυχόν συμπάσχετε
θερμά θα σας παρακαλέσω, μη με παρηγορήσετε
με βίο σε επουράνια παραδείσια αθάνατη μορφή.
Ματίνα Γκούτζιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου