Translate

20 Σεπτεμβρίου 2015

Παγκάκια για τα παιδιά ενός κατώτερου πολιτικού συστήματος


Περιμένοντας τον άντρα μου στην αυλή του σχολείου του κάθισα σε ένα από τα 3-4 παγκάκια που διαθέτουν οι υπαίθριοι χώροι του (το σχολείο έχει 500 περίπου μαθητές). Τρεις κακοβαμμένες σανίδες, βιδωμένες σε δυο λυγισμένα παλιοσίδερα! Το αίτημα του σχολείου για την κατασκευή τους υποβλήθηκε στο Δήμο (παλιότερα) κι ο Δήμος αυτό κατάφερε να κατασκευάσει είτε λόγω έλλειψης κονδυλίων, είτε γιατί θεωρεί ότι οι μαθητές και το σχολείο δεν αξίζουν κάτι καλύτερο, ποιοτικότερο και καλαίσθητο!
Φυσικά τα ίδια χάλια, τις ίδιες απαράδεκτες και με περιφρόνηση προς τον πολίτη κατασκευές, συναντά κανείς στους περισσότερους δημόσιους χώρους στη χώρα! Για παράδειγμα στον ποδηλατοδρόμο Κοζάνης - Αργίλου υπάρχουν δυο παγκάκια της ίδιας νοοτροπίας, σαν ψωράλογα!
Η απορία που μου δημιουργείται είναι γιατί δεν κατασκευάζεται άπαξ ένα όμορφο παγκάκι, ένα μικρό έργο τέχνης με μεράκι και λίγο μεγαλύτερο κόστος (δεν απαιτούνται δα και τα γρόσια!) που να μείνει για χρόνια και να τιμά και τον δήμαρχο, τον δωρητή, τον σύλλογο ή όποιον φορέα το κατασκεύασε!
Όπου έχω ταξιδέψει, τέτοιο χάλι δεν έχω δει! Ακόμα και στα φτωχά Βαλκάνια, για παράδειγμα στο πρόσφατο ταξίδι στη Ρουμανία, είδα στα μεγάλα πάρκα τους, στους δρόμους κλπ παγκάκια κατασκευασμένα με σεβασμό κι όχι με απαξίωση για τον πολίτη, μερικά απ' αυτά μικρά έργα τέχνης που κοσμούν ως γλυπτά τις πόλεις τους. Εμείς τίποτα! Ντροπή σ' αυτούς που δεν μπορούν να τιμήσουν το αξίωμα τους, γιατί "αρχή άνδρα δείκνυσι".





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου