Translate

21 Ιουλίου 2015

Με τη Louis Vuitton (αυθεντική ή μαϊμού) στον ώμο!


Έχει κι η κόρη μου μια τέτοια τσάντα (δώρο στενού συγγενικού προσώπου) και μια που την άφησε στην Κοζάνη, είπα να τη μοστράρω κι εγώ. Την πήρα, λοιπόν, σήμερα στη δουλειά μου, αλλά καθόλου βολικά δε ένιωθα! Αισθάνθηκα να υποτιμώ τη νοημοσύνη μου κρατώντας ένα τέτοιο αντικείμενο, να γίνομαι κι εγώ θύμα της βιομηχανίας της μόδας, κορόιδο δηλ. που κρατά ένα πλαστικό αντικείμενο με γράμματα το οποίο όμως κοστίζει πολλά λεφτά, γιατί τα γράμματα αυτά είναι τα αρχικά ενός γνωστού σχεδιαστή! 

Α πα πα, προτιμώ να κρατώ μια τσάντα ανώνυμη, φθηνή και καλόγουστη ή πιο ακριβή ( σε λογικά πλαίσια) λόγω ποιότητας, αλλά οπωσδήποτε όχι επώνυμη.

Υπάρχουν τσάντες κι ένα σωρό άλλα είδη ένδυσης και υπόδησης που κοστίζουν περιουσίες και παρόλα αυτά οι ευκατάστατοι κυρίως άνθρωποι τα αγοράζουν και δε νιώθουν άβολα στη σκέψη ότι χρυσοπληρώνουν αναλώσιμα και ευτελή προϊόντα, ότι κάποιοι εκμεταλλεύονται την κενότητα και ματαιοδοξία τους, ότι είναι ντροπή, εν τέλει, να κρατάς, να ενδύεσαι ή να ποδένεσαι κάτι πολύ ακριβό, όταν υπάρχουν στον πλανήτη άνθρωποι που στερούνται τα στοιχειώδη αγαθά για την επιβίωση τους!

Όχι, ότι δεν με ενδιαφέρει η εμφάνιση! Το αντίθετο! Ποτέ όμως δεν αγόρασα καταναλωτικά προϊόντα με τιμή αντιστρόφως ανάλογη της ποιότητας τους ή της ανθρώπινης νοημοσύνης!

"Πόοοοοοοοοσο!" είπε μια φίλη μου βλέποντας μια τσάντα σε βιτρίνα. " Νάιλον σακούλα κρατώ και τόσα δεν δίνω!" Το ίδιο κι εγώ, στο μπιρ ντουνιά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου